1 Şubat 1999 yılında hayata gözlerini yuman usta müzisyen Barış Manço 21 vefat yıl dönümünde Taksim Eve gelen escort sevenleri tarafından anılıyor
Babası vefat ettiğinde 14 yaşında olan Batıkan Manço Hiç kolay geçmedi bu 21 sene His dolu geçti Bu 21 yılda yalnız olmadığımızı da gördük dedi
Yokluğuna alışmanın Taksim Gecelik Escort mümkün olmadığını söyleyen Batıkan Manço Nereye gitsek sevenleri tarafından Barış Manço dalgası yayılıyor Bu bedelin korunması ve sahip çıkılması hoş bir şey tabirlerini kullandı
Onun rehberliğini müziklerinden geriye bıraktığı kelamlardan Taksim suriyeli escort almaya çalışıyorum
Manço babasının sevenlerinin gözünde nasılsa meskende de o denli olduğunu söz etti ve ekledi
Sadece konutta o kadar takı takmıyordu Katiyen ağzından boş laf çıkmazdı Bu onun ömür Taksim yeni escort şekline yansımış çalışma biçimine yansımıştı O istikametini daima uygulamaya çalıştım ders almaya çalıştım Alışılmış onun üzere olmak çok öbür bir kavram Onun üzere olmak için benim daha neler deneyim edinmem Taksim travestileri gerekir ‘Keşke’ dediğim anlarda onun rehberliğini müziklerinden geriye bıraktığı kelamlardan almaya çalışıyorum
O yaşıyor olsaydı birinci aşık oluğum kızdan bahsetmek ehliyet alacağım vakit otomobil kullanmayı ondan öğrenmek isterdim Tahminen birinci iş tecrübelerimi ondan öğrenip uygulamak isterdim 20 sene az vakit değil Bu yaşıma kadar çok şey öğrendim lakin onun yokluğundan öğrendiğim çok şey var Onun varlığında tahminen oluşumum daha farklı gelişirdi
Biz ülkeyle babamızı paylaşmasını öğrendik
Barış Manço’nun vefatının akabinde müzeye çevrilen meskenlerinde birçok anısı olduğunu aktaran Manço hislerini şöyle lisana getirdi
Ömrümün yarısı bu meskende geçti 10 yıldır müze olalı Vakit zaman konuklarımız oluyor onları ben gezdiriyorum Orada öbür ziyaretçiler de denk geliyor birinci ağızdan duyduklarında bu benim için de keyifli oluyor Müze olduğundan beri alışsam bile yeniden de girer girmez nereye bakarsam bakayım her köşesinde bir anım var O anlar gözümün önüne geliyor Her koridorda duvarda hepsinde bir anım var
Tabii sağ olsaydı biz muhtemelen hala bu konutta yaşıyor olurduk Lakin biliyorduk ki onun akabinde bu meskenin müze olması çok daha gerekli bir şey Zira Barış Manço yalnızca annemin ağabeyimin benim değil tüm Türkiye’nin Biz ülkeyle babamızı paylaşmasını öğrendik Meskenin müze olması çok daha sembolik daha kıymetli Kıymet katan bir hareket oldu
Manço 7’den 77’ye programının devam etmesi tarafında teklifler aldıklarını aktardı
İlk başta duyunca heyecanlanıyor insan Babamızın yaptığı işi devam ettirmek ancak sonra Doğukan ile dönüp birbirimize baktık dedik ki ‘Bu işi yapabilen babamızdı Onun gücü onun vizyonu o akışı sağlıyordu Biz babamızı taklit ederdik Bu durum programın devamını getirmekten çok daha öteki bir yere de götürebilirdi Zira Barış Manço’ya özel ona münhasır özellikler içeren bir programdı o
Usta müzisyen vefatının 21 yılında anılıyor
