Cep telefonları, daha doğrusu akıllı olanları artık bedenimizin bir modülü. “Bunlar yokken ne yapıyorduk?” deyip yücelttiğimiz akıllı telefonlar yaklaşık on, tüm cep telefonları ise yaklaşık 20 yıldır hayatımızda. Üstelik birinci yıllarında günümüzdeki kadar tanınan de değillerdi. Örneğin küçük bir çocuğun telefonunun olması dünyanın en garip şeyiydi. İşte o periyotları hatırlayanların çok yeterli bildiği ve yeni kuşağın asla anlayamayacağı şeyler.
1. Telefon numaralarını ezberlemek.
Ev, anne-babamızın telefonu, iş telefonları, en yakın arkadaşımızın ve hoşlandığımız kişinin telefonu… Bu kadar çok telefon numarası ezberleyebilecek kadar geniş bir hafızamız vardı.
2. Telefon defteri tutmak.
Bunun için özel telefon defterleri bile vardı. Telefonunu yeni öğrendiğimiz kişinin numarasını ihtimamla muharrir, vakit zaman bu numaraları baştan paka çekerdik. Birini arayacağımız vakit da evvel numarasını bulmak gerekirdi.
3. Upuzun telefon kabloları.
Bir yandan telefonla konuşup, bir yandan parmakları kabloya dolayıp oynamak.
4. Her bir numarayı 'çevirmenin' asırlar sürdüğü çevirmeli telefonlar.
İyi bari bunlar retro diye tekrar moda olmadı. Yoksa oldu mu?
5. İnternete bağlanmak için telefonu fişten çekmek.
Bu yüzden ailemizle az tartışma yaşamadık. Yeni nesilin asla bilemeyeceği bir saçmalık.
6. Ansiklopedi seviyesindeki sarı sayfalı telefon rehberleri.
İlinizde yaşayan herkesin telefon numarasını meskeninizde bulundurmak istemez misiniz? Bu rehberin girmediği mesken yoktu.
7. Kebapçı, tamirci numarası ararken gözlerin bozulması.
Saatler süren bu aramalar sonucu baktığınız her yeri sarı görmeniz muhtemeldi.
8. Can sıkıldıkça rehberi açıp açıp telefon sapıklığı yapanlar.
Nasılsa tüm numaralar elinin altında. Bilhassa küçük çocukların en büyük cümbüşüydü.
9. Telefonun çalması fakat kimin aradığını asla bilememek.
Tür: Tansiyon IMDB Puan: 8.3
10. Hakkında hiçbir yoruma gerek bırakmayan 900'lü sınırlar.
Dönemin tanınan ünlüleri de 900'lü sınırlardan nasibini almıştı.
11. Sokakta telefon kullanmanın tek yolu.
Postaneler ve büfelerde de telefon bulabilirdiniz lakin en âlâ formül bu jetonlu yahut kartlı telefonlardı. Önlerinde uzun kuyruklar görünce şaşırmazdınız.
12. Yol tanımı ya kelamla, ya da kroki ile mümkündü.
Yön bulma kabiliyeti sıkıntı olanlar için işler zordu.
13. Haberleşme minimumda olduğu için arkadaşlarınızın çat kapı ziyaretinize gelmesi.
Sizin konutun oradan geçerken şöyle bir uğrayan arkadaşa en paspal halde yakalanmak…
14. Tuvalette dergilik, gazetelik bulundurmak.
İnsanlar mizah mecmualarını tuvalette okumak için alırdı desek yanlış olmaz.
15. Şampuan gerisi okumak.
Bir tuvalet ritüeliydi. Şampuan, saç kremi, deterjan kullanımını en âlâ bilenler bu yollardan geçti.
16. Televizyonda, sinemada ne var diye evvel gazetelere bakmak.
Özel televizyon mecmuaları, sinema ekleri. Bugün öğrenmesi çok kolay olan bir bilginin ulaşılmaz ve bedelli olmasıydı.
17. Tek gözü kapatıp tek gözü vizöre dayayarak yanlışsız anı yakalamaya çalışmak.
Elbette daha sonra sineması fotoğrafçıya verip bu bedelli fotoğrafları 'yaptırmak'.
18. En azından yolda yürürken müzik dinlemek mümkündü.
Elbette yalnızca dev ağır walkman ya da discman ile. Sevdiğim kasetleri, CD'leri de taşıyayım diyen herkesin büyük bir sırt çantası taşıması kuraldı.
19. Saati öğrenmenin tek yolu saat kullanmak olduğu için kol saatlerinin popülerliği.
Işıklısı, hesap makinelisi; hatta saatli kolye ve yüzüklerin çıkış noktası elbette saati öğrenmenin tek yolu olmasıydı.
20. Whatsapp'ın bile tıpkı tadı vermediği notlaşma geleneği.
İlk SMS diyebileceğimiz bu not alışverişi, saklı olduğundan mıdır nedir inanılmaz eğlenceliydi.
