“Tabe lan, unutulur mu Kuzey kardeşim?” dediniz mi fotoğrafı görünce? Nasıl unutalım, her şeyiyle dört başı mamur bir diziydi. Kıvanç Tatlıtuğ, Buğra Gülsoy, Hikaye Karayel, Zerrin Tekindor, İstek Kocaoğlu, Bade İşçil ve daha birçok düzgün oyuncu ile karakterleri hayatımızda bir iz bıraktı. Nasıl başardılar pekala?
Kuzey Güney final yapalı tam 7 sene oldu. Lakin hala toplumsal medyada görüntülerini, repliklerini görmeye devam ediyoruz.
Kuzey Tekinoğlu'nun şahsına münhasır karakterini izlemek de öyküyü takip etmek de hoş bir maceraydı. Pekala niçin bu kadar sevdik, hiç düşündünüz mü?
Tezat karakterleri izlemek izleyiciye her daim zevk vermiştir. Bu sefer bu tezatlığı iki kardeş üzerinden görmek daha da enteresan oldu.
Birbirlerine gece ve gündüz, kuzey ve güney kadar zıtlar.
İmkansız aşklar ne vakit sevilmedi ki? Her vakit kavuşamamış aşıklar ilgimizi çekmiştir. Fakat ağabeyinin eski nişanlısına çaresizce aşık olan bir adamı nereden alalım, nereye koyalım…
Hele ki karşısında aşkından kafayı yemiş, ne yapacağını bilemeden başı kesik tavuklar üzere dolanan bir bayan varken.
Kuzey o kadar sağlam direndi ki bu aşka, ona bu müsaadesi resmen biz verdik. Birlikte yaşadık aşkını da, acısını da. İnandık her şeyiyle!
Zaten mecbur kalsa bile palavra söylemeyen, hiçkimseyi kandırmayan bir adam olarak dürüstlüğüne bayıldık.
Beşiktaş motor iskelesinde akbili bittiği için bütün gün bulaşık yıkayan bir adam izledik. Klasik varlıklı jönlerden, o abartıdan uzak bir gerçeklikti.
Bir oyunculuk şöleni ve karakter yaratma gurusuydu bu üretim. Her bir karakterini hatırlıyor, bilhassa 2-3 karakteri ne yapsak unutamıyoruz. İtiraf edin Zerrin Tekindor'un oyunculuğu ve Gülten karakteri, Matmazel'den çok daha güzeldi.
Gelmiş geçmiş en altı dolu, en inandırıcı anne-kız bağını izledik. Hiç kimseye yaslanmadan birbirlerine ne hoş dayanak oldular öyle!
66.media.tumblr.com
Her şey gerçekçiydi. İki kardeşin yıllar içinde birbirlerine yavaş yavaş dolmaları ve içlerinde kardeş sevgisine sardıkları nefret, bizim hissedeceğimiz kadar güçlüydü.
Öyle siyah yahut beyaz yoktu bu dizide. Hem birbirlerini vakit zaman diğerlerine karşı koruyup kolladılar, hem de birbirlerine yumruk sallamaktan vazgeçmediler.
Aslında hiçkimse için siyah ve beyaz yoktu. Sami kadar grisi var mı yahu? Çocuklarının karısının hayatını dayakla, öfkeyle, sevgisiyle karartmış bir adam olarak tanıdık onu.
Hiçbir vakit düzgünlük meleği olmadı lakin biraz olsun sebeplerini anladık, aslında onları sevdiğini de hissedebildik.
Mutlu olsun istedik…
Peki pekala Handan Hanım? Hem elinizde çamaşır üzere çitilemek ister, hem de yaşadığı hayat için üzülürsünüz. Ancak ne oyunculuk, tek başına onu izlemek bile süperdi!
Dizinin entrika bacağı da hiç boş değildi. Dolandırıcılık, cinayet, ihanet, iflas derkeni Sinaner ailesi sağ olsun karnımızı doyurdu.
Şerefsiz oğlu onursuz karakterimiz de eksik değildi. Ferhat'ın yapabileceklerinden daima birlikte korktuk, hiç karikatürize bir hale gelmeden de tadında bırakılmasıyla sevindik.
İkonik jestlere, akıllara kazınan repliklere tutulduk. Bu da yayıldıkça daha çok görmemizi, daha yakın hissetmemizi sağladı.
Şu tutuş, Kuzey'in kendine has konuşması, Handan'ın bakışları, Gülten'in gülüşü…
Hatırlamadığınız bir tanesi var mı mesela?
Yeri geldi haykırarak güldük, tekrar tekrar dönüp izledik. Zati en çok o sahneler yayılıyor hala toplumsal medyada.
Yeri geldi huduttan bir oturuşta bütün tırnaklarımızı yedik. Simaaaaaaay yılan Simaaaaay!
Ama galiba en çok da ağladık… Zira biz gelmiş geçmiş en güzel arkadaşlık ilgilerinden birini izledik Kuzey ve Ali'de. Hakikaten kardeş de öte. Kopmalarına dayanamadık.
Ali'nin öldüğü gün, Kuzey de bir daha asla eskisi üzere olmadı. O yüzden çok pahalı, Kuzey hakikaten ona da, ondan kalanlara da son kısma kadar sahip çıktı.
Öyle ki, ne olursa olsun bizim de seyirci olarak hiç tadımız tudumuz kalmadı. Her şey o kadar eksikti ki, meyhanede tek başına oturan Kuzey üzere düğümlendi boğazımız.
Bu iki adamın dünyaya baş tutuşu ve kardeşlikleri için bile izlenir. Cemre ile aşklarından bile daha derin bir sevgi olabilir.
Yok yok onların da haklarını yemeyelim, on numara bir aşktı. Yani velhasıl, dört başı mamur bir diziydi Kuzey Güney!
Fedakarlıkları, dürüstlükleri, kıskançlıkları, birbirlerine sahip çıkışlarıyla dolu dolu bir aşktı. O yüzden kavuşana kadar da sabırla bekledik, hiç sıkılmadık.
Biz döndürüp döndürüp izleyenlerden, rastgele bir Kuzey sahnesi açanlardanız. Öneririz vallahi:)
