Geçip giden vakit izlerini yalnızca derimizde değil, ruhumuzda da bırakıyor. Karakterimize, verdiği deneyimlerle kattığı özellikler ise bazen makûs; birden fazla vakit ise iyi!
Bizleri tam donanımlı ve deneyimli insanlara çeviren yılların karakterlerimize eklediği özellikleri sizler için derledik.
1. Yaşlandıkça ailene daha çok bağlanırsın.
Yıllar içerisinde arkadaş ihanetlerinden edinilen deneyimlerle; artık arkadaşlar için aileyi ihmal etme periyodu yavaşça sona erer.
Zor vakitlerde arkadaşlardan çok, ailenin her vakit gerinde olduğu nihayet kafana dank etmiştir!
Artık aile birinci sıradadır; her şeyden ve herkesten evvel gelir!
2. Arkadaş edinmek zorlaşır.
Artık okul üzere bir toplumsallaşma kaynağı hayatında yoktur. Konser, parti üzere etkinliklere katılmaya da ne enerjin kâfi, ne de vaktin.
Zaten yıllar içinde edindiğin deneyimler de, gençliğindeki üzere herkesle arkadaş olma dileği bırakmaz beşerde. Eskisi kadar sıcakkanlı ve arkadaş canlısı değilsindir. Bunu kaygı dahi etmezsin.
3. Yaşlandıkça, insanlara daha fazla uyuz olmaya başladığını fark edersin.
İnsanların yıllar geçmesine karşın değişmeyen saçmalıkları ve inatla devam ettirdikleri makus davranışlar düzgünce gözüne batmaya başlar. Eskisi üzere bunları fark etmemen mümkün değildir.
4. Yaşlandıkça, insanların saçmalıklarıyla uğraşmaktan vazgeçersin.
İnsanlara yardımcı olman ve tavsiye vermen durumunda bile, verdiğin tavsiyelerin her vakit bir kulaktan girip başkasından çıkacağını ve sonuçta canlarının istediklerini yapacaklarını artık ismin üzere biliyorsundur.
Yaşlandıkça insanların kaygılarını dinlersin; ancak onlara yardım etmek ve tavsiye vermek için eskisi üzere çabalamazsın.
5. Yaşlandıkça, insanların senin hakkında ne düşündüklerini daha az önemsersin.
Zaman sana herkesin, en bayıldığın ve hayran olduğun insanların bile makûs ve tutarsız taraflarını göstermiştir. Bu yüzden artık kimseden tenkit kabul etmemeye başlarsın, seni yargılamaya çalışanlara kulak asmazsın.
Zira herkes evvel dönüp kendisine bakmalıdır; artık bunu biliyorsundur!
6. Yaşlandıkça insanlara daha az güvenirsin.
Tecrübelerin sayesinde inanç duygun ziyan görmüştür; ama artık kimseye güvenme gereksinimin da yoktur zaten! Hayat seni pişirmiş ve kimseye sırtını yaslamadan ayakta kalabilecek karaktere ulaştırmıştır.
7. Yaşlandıkça, çekingenlik duygun yok olmaya başlar.
İnsanlarla konuşmaya çekindiğin, kalabalık ortamlarda utandığın, kalabalık içinde yere düştüğün için yerin tabanına girmek istediğin günler artık geride kalmıştır! Vakit geçtikçe, herkesin ne kadar unutkan olduğunu; değil ufak sakarlıkların, büyük fedakarlıkların ve muvaffakiyetlerin bile hatırlanmadığını çok uygun bilirsin.
Bu yüzden yaşlandıkça, kimin ne diyeceğine bakmadan, canın ne isterse onu yapmaya başlarsın! Bol bol da “keşke gençken de bu türlü düşünseydim” dersin.
8. Yaşlandıkça, ufak şeyleri kaygı etmeyi bırakırsın.
Biri gerinden mı konuşmuş, sabah konuttan çıkarken kravatına reçel mi damlamış, gittiğin yerde kıyafetin oburuyla pişti mi olmuş… Bu şekil sıkıntıların senin lügatındaki karşılığı, “Allah öteki kaygı vermesin”dir artık.
Sülalesi rahat bir beşere dönüşmeye başlarsın.
9. Fakat ufak şeylerden tat almaya da başlarsın!
Hayallerinde yarattığın imkansıza yakın büyük memnunlukları beklemenin vakit kaybı olduğundan artık eminsindir. Küçük memnunlukları gözden kaçırmamaya bakarsın. Pazarda alışveriş yaparken mis üzere kokulu köy domatesi bulmak, memnun olmak için kâfi bir sebeptir!
10. Yaşlandıkça, doğayı daha çok sevmeye başlarsın.
Daha evvel gözüne bile çarpmayan çiçeklerin, ağaçların tiplerini, isimlerini öğrenmek istersin. Sabahları ekmek kırıntılarını yemek için pencerene gelen kuşların hareketlerinde, gençken hiç fark etmediğin zarafeti ve bunun sana verdiği memnunluğu keşfedersin.
Zaman geçtikçe, bu gezegene kanın daha çok ısınmaya başlar.
11. Yaşlandıkça, hayvanlara karşı daha şefkatli olmaya başlarsın.
En hayvan sevmeyen/beslemeyen biri olsan bile; vakit geçtikçe bu dünyalı yaratıkların pek çok beşerden daha samimi olduklarını fark edersin. Onları beslemek, karınlarını doyuruşlarını izlemek sana memnunluk verir. Kimi şapşal hallerinde, hayvani dürtülerinde ise gençliğinde kendi yaptığın hareketlerden izler görürsün. Hayvanları anladıkça, insan olmanın özünü de anlamaya başlarsın. Hayvanları daha da çok seversin.
12. Yaşlandıkça, gereksiz risklerden kaçınmayı öğrenirsin; kendini ön plana koyma vakti gelmiştir.
Kimseye kendini kanıtlama muhtaçlığı duymayan bir bireysindir artık; çünkü kimseyi seni sorgulayabilecek ya da yargılayabilecek düzeyde görmüyorsundur.
Onay ve övgü almak için ya da ufak kahramanlıklar için riskler alma; kendini feda etme devri bitmiştir. Kendine bedel vermeye ve birinci sıraya koymaya başlarsın.
13. Yaşlı olman pamuk üzere olduğun manasına gelmez; canını sıkanları mahvedebilecek deneyime ve bilgeliğe sahipsindir!
Zaman sana olumsuz durumlardan ve bireylerden uzak durmayı öğretmiş olsa da; yapacak öteki bir şey kalmadığı vakit, gücünü kullanmaktan ve açık sözlülükle kendini savunmaktan vazgeçmezsin! Üzerinde yıllardır yaşadığın bu gezegene bir ağaç misali kök saldıkça; daha da güçlenirsin ve kendi öz varlığına gereken pahası verirsin.
Hayatın; senin uzun müddettir uğraştığın, emek verdiğin ve savaştığın vatanın üzeredir. Kimsenin huzurunu bozmasına göz yummazsın.
Eğer tüm bunları yapmayı daha erken yaşlarda öğrendiysen, çok daha şanslısın demektir! Hayatın asıl eğlenceli kısmı, bu noktadan sonra başlar!
