Koronavirüs salgınının tesiriyle bu yıl Anneler Günü buruk geçti. Birçok kişi uzaktaki annesinin yalnızca sesini duymakla yetinmek zorunda kaldı. Hepimizin sıhhati ve emniyeti için çalışan kahraman anneler ise çocuklarına sarılamadan işlerinin başındaydı.
Doktor, hemşire, sıhhat memuru, polis ve asker anneler onlar. Hepimiz evlerimizdeyken onlar hastanede, sokakta ya da dağ başında misyonlarının başındalar. Bir kısmı koronavirüs salgını başladığından beri çocuklarına sarılamıyor, öpemiyor. Uzaktan uzağa hasret gidermekle yetiniyorlar.
Çocuklarıyla 2 ay sonra buluştu
İzmir Kent Hastanesi pandemi servisinde vazife yapan Göğüs Hastalıkları Uzmanı Dr. Deniz Atasever (44), çocukları İnci (14) ve Kaan’la (7) iki ayın sonunda birinci kez Anneler Günü’nde parkta buluştu. Atasever, hislerini şu sözlerle anlattı:
Parkta annesinin Anneler Günü’nü kutlayan İnci, “Annemi pandemi hasebiyle uzun müddettir göremiyorum, yalnızca manzaralı konuşabiliyoruz. Bugün onu burada gördüm, sarılamadım ancak yeniden de yeterli hissettim. Çocuklarıyla birlikte olan bütün anneler çok şanslılar. Biz onu göremiyoruz lakin çok seviyoruz güzel ki bugün onu görme talihimiz oldu” diye konuştu. Annesini görür görmez sarılmak isteyen Kaan ise, “Ben annemden uzak kaldığım için yalnızca manzaralı konuşabildim. Annemi özledim. Buraya geldiğimde sarılamadığım için moralim bozuldu. Yeniden de annemle buluşabildiğim için hoş oldu” dedi.
“Hem anneyiz hem polis”
Polis annelerden bir kısmı da bu Anneler Günü’nü çocuklarını görmeden geçirecek. Ankara Emniyet Müdürlüğü’nde vazifeli polis memuru Hülya Çiftçi onlardan biri. Bir çocuk annesi Hülya Çiftçi, hem anneliğin hem de polisliğin kutsal olduğunu belirterek, “Her ikisini de seve seve yapıyorum. Tüm annelerimizin Anneler Günü’nü canıgönülden kutluyorum elbette lakin bu hoş günde birinci elleri öpülmesi gerekenlerin şehitlerimizin ve gazilerimizin anneleri olduğunu düşünüyorum” dedi.
Salgın başladığından beri çocuklarını yalnızca camdan gördü
Sancaktepe Şehit Prof. Dr. İlhan Varank Eğitim ve Araştırma Hastanesi’nde misyon yapan hemşire Aslı Avcı (41), salgın başladığından beri 12 ve 5 yaşlarındaki kızlarını yalnızca camdan görmekle yetindi. Başka meslektaşlarıyla birlikte yurtta kalan Aslı Avcı, bu yıl Anneler Günü’nü de çocuklarından farklı geçirecek. Aslı Avcı yaşadıklarını şöyle anlattı:
“Bizim yerimize çocuklarımıza sarılın”
112’de vazifeli anneler de bu yılı çocuklarına sarılamadan geçirdi. Eskişehir’de misyon yapan acil tıp teknisyeni Leyla Koldaş da iki aydır 10 yaşındaki oğluna yaklaşamadığını belirterek, “Anneler Günü’nü birinci kere başka geçireceğiz. Ona sarılamamak üzüyor. Vatandaşlarımız Anneler Günü’nde bizim yerimize de çocuklarına sarılsın. Herkes meskende kalsın, gerisini bize bıraksın” dedi.
“Sevenlerin ayrılmaması için herkes konutunda kalsın”
Paramedik Emine Çankaya Şimşek ise, 1 ve 5 yaşlarındaki iki çocuğunu annesine bırakarak misyonunun başında. Nöbet günlerinden sonra otelde kalan Şimşek, hislerini “Çocuklarımdan birinci sefer başka kaldım. Sesli ve manzaralı görüşüyorum. Ailem de fotoğraf ve görüntülerini gönderiyor. Koronavirüs sevenleri ayıran bir virüs. Sevenlerin ayrılmaması için herkes meskeninde kalsın. Biz de çocuklarımıza kavuşalım” kelamlarıyla anlattı.
“Her gün bu burukluğu yaşıyoruz”
Dahiliye Uzmanı Dr. Fatma Nihan Akkoç Mustafayev, eşinin ailesinin baktığı 3 yaşındaki çocuğu Ömer Kaan'la çok az görüşebildiğini, oğlunun başlangıçta meskende olmamalarını oyun üzere algıladığını lakin bu süreç uzayınca kendilerine küsmeye başladığını söyledi. Anneler Günü hasebiyle bu hafta sonunun güç geçeceğini belirten Mustafayev, “Her gün bu burukluğu yaşıyoruz. Katlanmak güç. Giderek artan bir hasret var. Kokusunu özlemek… Her akşam birlikte uyduğumuz için giderek zorlaşmaya başladı. Her hastaneden çıktığımda konuta değil de öteki bir yere gidiyor olmak… Sözlerle anlatılacak üzere değil” diye konuştu.
